Iz drugih medijaNovosti

Josip Pečarić: BUGARSKI HRVAT – VELIKA OPASNOST ZA ‘SRPSKI SVET’

Akademik Josip Pečarić /arhiva HŽD/

.

Za hrvatsku paradigmu u povijesnoj znanosti više je uradio arhiepiskop HPC Aleksandar od katedri za povijest sveučilišta u RH. I to još nije ni tako loše da nemamo nedavni slučaj na Sveučilištu u Zagrebu koji odbija prihvatiti za dekanicu hrvatsku povjesničarku jer je revizionistica u povijesti. A Utemeljitelj RH je akademik Franjo Tuđman koji je najveći revizionist. Zato ljudi kao što je arhiepiskop moraju dati i daju sjajne priloge hrvatskoj povijesti i ruše mitove jugo-komunističke povjesnice.

Tako umjesto priznanja za svoj rad Arhiepiskop Aleksandra doživljava da ga nagrađuju Srbi koji razumiju kolika im je on prijetnja za politiku ‘srpskog sveta’ tj. provođenja Drugog memoranduma SANU. Naime po njima je Arhiepiskop proglašen BUGARSKIM HRVATOM:

UDAR NA SPC IZ HRVATSKE: BUGARSKI HRVAT I USTAŠKO NASLEĐE, GLAVNI CILJ – IMOVINA

Samozvana Hrvatska pravoslavna crkva (HPC) opasna je po Srbe i Srpsku pravoslavnu crkvu (SPC), jer je reč o dugoročnom projektu, čiji su glavni ciljevi dobijanje autokefalnosti i pohod na imovinu SPC u Hrvatskoj, smatra predsednik Dokumentaciono-informacionog centra „Veritas“ Savo Štrbac.

Iako takozvana HPC još nije uspela da se upiše u Evidenciju verskih zajednica u Hrvatskoj zbog administrativnih prepreka sadašnje vlasti, Štrbac procenjuje da je pitanje dana kada će se to desiti, nakon čega će samoproglašeni arhiepiskop samozvane HPC Aleksandar i njegovi promoteri u Hrvatskoj pojačati svoju kampanju i lov na sledbenike, čiji je broj, prema zvaničnim podacima, dostigao skoro 16.000.

Ko su pripadnici tzv. Hrvatske pravoslavne crkve

„Ta brojka je, ako pogledamo ostale verske zajednice, ne računajući Rimokatoličku crkvu, velika i vrlo intrigantna, a nameće se pitanje ko su ti ljudi koji se izjašnjavaju kao Hrvati pravoslavne veroispovesti u vreme kada se sprovodi pohrvaćenje i pokatoličavanje Srba u Hrvatskoj“, rekao je Štrbac za Srnu.

Na pitanje ko su ti ljudi, on odgovara da većinu verovatno čine Srbi koji su ratovali u Hrvatskoj vojsci, čiji broj je između 10 i 12 hiljada, a njihov verski i nacionalni identitet otkriva to što imaju udruženje „Hrvatski branitelji pravoslavne vjere“.

„Čak i da se svaki od 12.000 tih „branitelja“ upisao kao Hrvat pravoslavne vere, što baš i nije verovatno, ostaje pitanje ko su ostali i na osnovu čega su postali Hrvati pravoslavne vere. Osim toga, u takozvanoj HPC računaju i na to da će im prići i Bugari, Rusi, Makedonci, Crnogorci i pripadnici drugih nacionalnosti koji se deklarišu kao pravoslavni vernici, tako da oni operišu i sa cifrom od 40.000 potencijalnih sledbenika, što je još intrigantnija i opasnija brojka od sadašnje“, ukazuje Štrbac.

On odbacuje teze da je reč o karikaturalnoj organizaciji bez ikakve moći, uticaja i šansi da ostvari ciljeve, koja je, uz činjenicu da još nije ni upisana u registar verskih organizacija, podeljena na nekoliko struja.

Bugarski Hrvat u prvom planu

Prvu čine sledbenici inicijatora projekta „HPC“ Ive Matanovića iz Zadra, deklarisanog ustaše koji je sve do smrti 2016. godine isticao da je bio pripadnik Ustaške mladeži, da je preživio Blajburg i da mu je otac bio ustaški oficir u logoru Jasenovac.

Nakon njegove smrti, kako objašnjava Štrbac, u prvi plan je izbio „arhiepiskop“ Aleksandar (Ivanov), koji je u Hrvatsku došao 2013. godine iz Bugarske, gde je bio operski pevač i gradonačelnik u jednom mestu, a pre toga i sveštenik.

Treći eksponirani zagovornik HPC je sadašnji samozvani arhiepiskop zagrebački i predsednik takozvanog Svetog sinoda Hrvatske pravoslavne mitropolije Bonifacije Škulić iz okoline Zadra, koji je rođen kao Hrvat po imenu Andrija i kršten kao katolik.

Ukrajinski scenario

„Taj Škulić, koji kaže da je primio pravoslavlje, tvrdi da je dobio saglasnost Grka da osnuje HPC. Isto to pokušava i ovaj bugarski raspop Aleksandar. Sve tri grupe su se takmičile ko je verodostojniji i originalniji nastavljač HPC iz vremena NDH i Ante Pavelića. Svi oni traže od Vaseljenskog patrijarha tomos kao što su dobili Ukrajinci i Makedonci, a što pokušava i nepriznata CPC u Crnoj Gori“, navodi Štrbac.

Dodatni problem je, kako kaže, to što ih u nameri da pravoslavnu crkvu na teritoriji Hrvatske odvoje od Beograda i srpske Patrijaršije podržavaju osvedočeni srbomrci sa uticajem u Hrvatskoj, ali i van nje poput novinara Jurija Krsnika, Tihomira Dujmovića i Marka Juriča, koji promovišu takozvanu HPC i pomažu joj da širi brojne istorijske falsifikate.

Štrbac ističe da tih istorijskih podvala ima u izobilju, a najveće su teorija da Mitropolija u Sremskim Karlovcima „nije bila srpska nego hrvatska, da se u vreme Austrougarske, na čijoj teritoriji je bila, zvala Hrvatska erhiepiskopija i da je bila istorijska crkva Hrvatskog kraljevstva“, pa je, shodno logici promotera HPC, i „otac Nikole Tesle bio hrvatski sveštenik“, a jedan od najznamenitijih Srba Hrvat, baš kao i čuveni naučnik Milutin Milanković.

Osim toga, „arhiepiskop“ Aleksandar se hvali kako „dokazao da Karlovačka arhiepiskopija nikada nije donela odluku o pridruživanju srpskoj crkvi u Kraljevini SHS, pa „de jure još postoji“, a tvrdi i da srpska crkva do 1920. nije postojala i da se ime SPC prvi put pominje u Ustavu SPC iz 1947. godine.

Glavni cilj – imovina SPC

Iako je jasno da su tvrdnje Bugarina, koji se oseća i izjašnjava kao Hrvat uprkos tome što u Hrvatskoj živi desetak godina, verodostojne koliko i njegova uobrazilja da je arhieiskop, Štrbac smatra da svi ti falsifikati u Hrvatskoj padaju na plodno tlo i samozvanom poglavaru nepriznate crkve daju vetar u leđa u nameri da se dokopa imovine SPC, što je primarni cilj čitavog projekta.

„SPC je odvajkada u Hrvatskoj i ima bogatu imovinu. To nisu samo hramovi, šume, livade, vinogradi i druga materijalna dobra, već i ikone, freske i riznice. Zato promoteri HPC sanjaju da se dočepaju tog bogatstva, što je njima verovatno i važnije od statusa njihove organizacije“, smatra Štrbac.

On veruje da oni od svojih namera neće odustati i da računaju sa tim da će nakon premijera i predsednika Hrvatske Andreja Plenkovića i Zorana Milanovića, u kojima vide prepreku za upis u Evidenciju verskih zajednica, na vlast doći neko ko će im omogućiti da se registruju, a potom im pomoći da po ugledu na Makedoniju i Ukrajinu, krenu u ofanzivu na tomos Vaseljenskog patrijarha.

Štrbac ukazuje da je nedavno i hrvatsko-australijski kongres iz Australije, koji je veoma jak u toj zemlji, pisao Plenkoviću i kritikovao ga što krši Ustav i ne dozvoljava HPC da se registruje, pominjući njihovo pravo na sopstvenu crkvu i slobodno versko opredeljenje.

„Zato je ta takozvana HPC opasnost, jer se sve više lobira za nju. I SPC i država Srbija, kao i svi Srbi u matici i dijaspori, tu pretnju bi morali da shvate ozbiljno i da joj se suprotstave dok sve ne ode predaleko“, upozorava Štrbac, prenosi RTRS.

https://lat.sputnikportal.rs/20230625/udar-na-spc-iz-hrvatske-bugarski-hrvat-i-ustasko-nasledje-glavni-cilj—imovina-1157626550.html

Arhiepiskop Aleksandar /arhiva HŽD/

Na neki način to priznanje Arhiepiskopu Aleksandru je priznanje i meni i HAZU:

„Zapravo, priznanje Hrvatske pravoslavne crkve od RH važnije je za samu državu nego za Vašu Crkvu.“

Akademik Pečarić arhiepiskopu Aleksandru, na Dan sjećanja na žrtve totalitarnih režima 2015.

„U Hrvatskoj se mora izbjegavati djelovanje Srpske pravoslavne crkve koje se može okarakterizirati političkim djelovanjem.“

HAZU: Prilozi za zaštitu hrvatskih nacionalnih interesa prilikom pregovora Republike Hrvatske s Bosnom i Hercegovinom, Crnom Gorom i Srbijom u pogledu njihova ulaska u Europsku Uniju

Josip Pečarić

BUGARSKI HRVAT – VELIKA OPASNOST ZA ‘SRPSKI SVET’

Odgovori